Αυτό που μου έκανε περισσότερη εντύπωση όμως στη χθεσινή μέρα δεν ήταν το σεμινάριο(υπόσχομαι να γράψω αναλυτικά γι αυτό σε άλλη ανάρτηση),αλλά το γεγονός ότι η μπεμπούλα μας μεγαλώνει μέρα με τη μέρα και ζωηρεύει!!Οι πρώτες μας κλωτσιές,δειλές δειλές,ήταν τη 16η εβδομάδα,τότε που όλοι μου λέγαν αποκλείεται τόσο νωρίς,ιδέα σου θα'ναι,το έντερο κλπ..Εγώ ήξερα τότε οτι όχι,δεν ήταν ιδέα μας,αλλά το κοριτσάκι μας,που μου έλεγε,μην ανησυχείς μαμά,είμαι καλά εδώ μέσα!!Μάλιστα ο γιατρός μου επειδή δεν με πίστευε,μου έκλεισε την οθόνη και κάθε φορά που κλωτσούσε η μικρή με έβαζε να του το λέω,και να του λέω και πού!!Τότε πείστηκε ότι δεν είναι ιδέα μου,χεχε!!
Σιγά σιγά οι κλωτσιές δυνάμωναν,και η πρώτη μεγάλη κλωτσιά ήρθε στις 6/10,όπου και τραντάχτηκε πρώτη φορά η κοιλίτσα...ο μπαμπάς μας μας κατάλαβε πρώτη φορά στις 15/9,λίγες ημέρες πριν την πρώτη μας επέτειο,και εκείνη τη μέρα μας είχε ταράξει και τους δύο,σαν να έλεγε "είμαι κι εγώ εδώ πλέον"!! Εχθές στο σεμινάριο όμως,δεν μπορούσα να την ησυχάσω, κλοτσούσε σε διάφορα μέρη και δυνατά,η κοιλιά έκανε κύματα,κι εγώ η χαζομαμά,αντί να παρακολουθώ το μάθημα,παρακολουθούσα την ατίθαση κόρη μου να πηγαίνει πάνω-κάτω!!Μας δείχνει από τώρα το χαρακτήρα της,τα βράδια δεν μας αφήνει να κοιμηθούμε γιατί θέλει παρεούλα,όταν τη χαϊδεύουμε σταματάει για λίγο,μετά ξαναρχίζει απαιτώντας περισσότερα χάδια!!Θα μου λείψει αυτή η κοιλιά,το ζελεδάκι μου που κυματίζει πρωί-βράδυ σε μια υπέροχη σιωπηλή μελωδία!!Αλλά μετά θα έχουμε το πιο υπέροχο πλασματάκι του κόσμου,τον καρπό της αγάπης μας με τον άντρα μου!!Γιατί τα μωρά είναι η αγάπη που παίρνει μορφή,αφού από αγάπη δημιουργούνται!!
Να έχετε μια υπέροχη μέρα,πάμε να δούμε την πριγκιποπούλα μας!!!
