27η εβδομάδα πλέον και αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε τι θα γίνει σε 2μισι μήνες από τώρα.Με το ένα πόδι στο δεύτερο τρίμηνο και το άλλο στο τρίτο και τελευταίο,σαν ανήσυχη και πολύ αγχώδης(δυστυχώς)μέλλουσα μανούλα,αρχίσαμε να το ψάχνουμε το θέμα..Καλός ο γιατρός μας,πολύ αγχωτικός,πράγμα που σε συνδυασμό με μια αγχωμένη έγκυο δεν είναι και πολύ καλό,αρχίσαμε να σκεφτόμαστε το ενδεχόμενο του να γεννήσουμε σε νοσοκομείο,κυρίως για μεγαλύτερη ασφάλεια!Οι γνώμες που άκουσα,πολλές,σε σημείο που αγχώσαμε ακόμα και το μπαμπά μας(φοβερό,στα τόσα χρόνια που είμαστε μαζί σπάνιο φαινόμενο).Αρκετοί είναι υπέρ,αρκετοί είναι κατά.Το θέμα είναι τι θα κάνουμε εμείς όμως..
Μπορώ να πω πως χθες είχα μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με μια πολύ γλυκιά μανούλα που γέννησε σε νοσοκομείο και ομολογώ πως με βοήθησε πολύ. Όσα είναι σχετικά με το θέμα,θα τα γράψω εδώ,τα υπόλοιπα σε άλλη ανάρτηση γιατί ήταν πραγματικά μια πολύ εποικοδομητική συζήτηση με ένα πολύ θετικό άτομο κόντρα στην εποχή που ζούμε.Επειδή ξέφυγα όμως,πάμε πάλι στα του νοσοκομείου.
Η κοπέλα λοιπόν που σας λέω,γέννησε στο Ιπποκράτειο,πριν περίπου δύο μήνες.Δεν είχε τους ίδιους ενδοιασμούς με εμένα,μια που είχε αποφασίσει να γεννήσει φυσιολογικά αλλά χωρίς επισκληρίδιο(πράγμα που κατάφερε και της βγάζω το καπέλο γι αυτό).Είχε όμως ενδοιασμούς για τους ειδικευόμενους,γιατί όπως και να το κάνουμε,δεν παύουν να είναι πανεπιστημιακές οι κλινικές.Όταν γέννησε,δεν το είχε καθόλου αυτό το θέμα,ήρθαν όμως αρκετές μαίες να την εξετάσουν,αλλά εκείνη την ώρα όπως μου είπε,το τελευταίο που σκέφτηκε ήταν αυτό!Ήταν όλες τους εκεί για να δουν απλά τη διαστολή και δεν την έκαναν στιγμή να σκεφτεί κάτι άλλο!Οπότε μου λύθηκε αυτή η απορία.
Ο δικός μου ενδοιασμός όμως ήταν-και είναι ακόμα-το θέμα της επισκληριδίου.Στα σεμινάρια που παρακολουθώ(για τα οποία θα αναφερθούμε σε άλλη ανάρτηση,όταν κάνω και το δεύτερο μάθημα),μας είπαν οτι θα κάνουμε αναπνοές,αλλά σε εκείνη τη φάση θα'χω την ψυχραιμία να κάνω φου φου φου???Δεν το νομίζω.Η κοπέλα μου είπε οτι δεν το συζήτησαν καν αφού πήγε και μέσα σε 2μισι ώρες κρατούσε αγκαλιά την κορούλα της(πολλή κοριτσοκρατία τελευταία :)),στην κοπέλα που γεννούσε δίπλα όμως το πρότειναν αφού θα αργούσε,άρα κάνουν και αναισθησία,απλά όχι στο βαθμό των ιδιωτικών κλινικών.Στην καισαρική τομή πάντως,κάνουν σίγουρα!Το άλλο που με ενθαρρύνει να κινηθώ προς τα εκεί είναι το rooming-in,η δυνατότητα δηλαδή να έχουμε τα μωράκια μας μαζί μας από την πρώτη στιγμή μαζί μας,κάτι που ήθελα έτσι κι αλλιώς αλλά όπου ρώτησα σε ιδιωτικές κλινικές(βιοκλινική,άγιο λουκά και γένεσις συγκεκριμένα)θα έπρεπε να πάρω μονόκλινο για να έχω την πολυτέλεια.Αυτό το σύστημα γενικά ξεκίνησε από τα νοσοκομεία στην Αθήνα,ήρθε στο Παπαγεωργίου και πλέον λειτουργεί και στο Ιπποκράτειο.Προτείνεται από την Ελληνική παιδιατρική εταιρία σαν ο,τι καλύτερο για το νεογέννητο και το θεωρώ πολύ καλύτερο να είναι δίπλα μου από το να είναι με όλα τα μωράκια σε ένα θάλαμο βρεφών(όποια το θέλει φυσικά για άλλους λόγους δεν είναι κακό,απλά για εμένα είναι καλύτερα να είναι μαζί μου).
Τα αρνητικά που άκουσα ήταν το θέμα της υγιεινής,οτι το Ιπποκράτειο δεν είναι καθαρό κλπ.Αυτό είναι αλήθεια νομίζω,η κοπέλα είχε πάρει μαζί σεντόνια,πετσέτες και ρουχάκια για τη μπέμπα παρόλο που τα δίναν εκεί.Κατά τα άλλα,ήταν σε δίκλινο,το οποίο ζήτησε με επιπλέον χρέωση,με άλλη μια κοπέλα,έξω από το δωμάτιο υπήρχε αντισηπτικό για να βάζουν οι επισκεπτες πριν μπουν στο δωμάτιο και δεν είχε κανένα πρόβλημα.
Μια άλλη σκέψη ήταν το τι θα γίνει με το θέμα του γιατρού.Θα αλλάξουμε μάλλον,όχι γιατί δεν είμαι ευχαριστημένη, αλλά για το λόγο του νοσοκομείου και μια που έτσι κι αλλιώς με πρόκληση θα πηγαίναμε,δεν νομίζω πως θα έχουμε πρόβλημα.
Αυτές είναι οι σκέψεις μου από εχθές.Ας ελπίσουμε αύριο να μην ξαναλλάξουμε γνώμη!!!
Καλό σας μεσημέρι από τη Δήμητρα,την Ειρήνη και τη Γλύκα(το γλυκό μας μαλτεζάκι)!!
